یـه جوون مـیاد مـیزاره گـلای سـرخ شـقایـق

بی صـدا میشکنه بغضش روی سـنـگ قبـر دلدار

اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت دیدار


زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی وفایـی

رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه جـدایی

آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک

اون صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک

تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم دلــــم بـود

دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم بود

تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی قراری

تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای نداری

پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل ســیاهی

تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه راهــی

داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن مـن

رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و شیـون

تو سـفر کردی به خـورشـید ،رفتی اونور دقایق

منـو جا گذاشتی اینجا با دلی خـســته و عاشـق

نمـیـخـوام بی تو بمـونم ، بی تـو زندگی حرومــه

تو که پیش من نبـاشـی ، هـمـه چـی برام تمـومه

عاشـق خـسـته و تنها سـر گـذاشـت رو خاک نمناک

گفت جگر گـوشـه ی عـشـقو دادمـش دسـت توای خاک

نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش باش

شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش باش

و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم بـیـــاره

پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک سـتاره

اون جــوون داغ دیـده با دلـی شـکـسـته از غـم

بوسـه زد رو خـاک یار و دور شد آهسـته و کم کم

ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد

روشــــو بــر گــردونـــد و داد زد

بـه خـدا نـمــیـری از یا

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

خیلی وقت دیگه نیستی بودنت شده یه حسرت

میرم و تنها میمونی که بشه برات یه عبرت

روزگاری دل ما هم گره خورده بود اما

من که شیدایم و تنها انشالله نباشی تنها

روزگار ما همینه,روزگار دل بریدن

میشینم تنهای تنها,از ته دل آه کشیدن

میروم و رو شونه هایم مونده یه نگاه خسته

پبش تو به یادگاری میذارم دل شکسته

میرم اما تو بدون که زخمیم,پرهام شکستن

من که رفتم اما قومی به امید تو نشستن

سهم من خاطره بود وحسرت یک دل پرخون

تو ولی خوش باش تا خوشحال میگذره شبهای مجنون

دوباره دلم شکست...از همان جای قبلی...

کاش میشد آخر اسمت نقطه گذاشت تا.!

دیگر شروع نشوی.....کاش میشد فریاد بزنم: "پایان"...

دلم خیلی گرفته.....

اینجا نمیتوان به کسی نزدیک شد!

آدمها از دور دوست داشتنی ترند..........

 

 

 

سهلاااااااااااااااااااااااااااااااااام........

رفقا عیدتون پیشاپیش مباررررررررررررررکا...

راستی حالا یه چیزی....

در جریانید که...نزدیک عید..توی خونه تکونی دلتون مارو بیرون نندازیداااااااااااااااااااااااا......

گفته باشم...!!!!

به تماشای سوگند و به اغاز کلام

و به نام خدایی که در این نزدیکی هاست...

با نام و یاد خدایی که تماشاگر تمامی سوگند هاست..به یاذ سوگند ابدی دستانمان افتادم چقدر ساده!

چقدر بی تردید نزذیکی های بهار چشمانت بود..فقط چند ساعت مانده به تحویل دلم به چشمانت..یادت هست؟

درست نمیدانم از آن لحظه تا حال این چندمین گردش کره خاکی به دور افلاک است؟؟؟

ساعت شنی بی چاره ام خسته شد از این همه بی تقدیری ها...تا کی نوید آمدنت بهانه برای رویش شکوفه های بهار نارنج باشد مهربان بی وفای من ؟تا کی؟

داستان لیلی و مجنون هم دیگر دارد از یاد ها می رود...

÷س من چگونه اسطوره بودنمان را  در این بار باری دیگر بدون چشمانت باور تقدیر بی تقدیری هایم کنم؟

از تمام افسانه های تاریخی فقط همین را توانستم باور دختر بچه ی فروردین کنم که خدارا شکر رفتی و بار دیگر هرچه رشته بودم ÷نبه کردی...تمام شد!!!!!

 

یک اسفند دیگر به ÷ایان آمد تو هچنان به خیال خسته ام نوید بهار میدهی..بهاری که شاید تا فرداهایی نه چندان دور از راهی طولانی تر از اسطوره ی عشقمان فرا خواهد رسید..

گاهی می اندیشم به فرداهایی که نخواهد آمد..

به سوگندی که به حقیقت نخواهد رسید و...

حال هرچه من لغات را برای به تحریر درآوردن غربت دستانم گردهم بطلبم..تو هرگونه که باشی..بهار خواهد آمد..

روزی در همین نزدیکی ها..بی تو از راه می رسد بهار..

میخاهم به حرمت کهربایی چشمانت به احترام دستان بی مهرت سال نو را بهانه کنم برای رسیدن به تو..گاهی..بی تو از راه میرسد بهار......!

 

 

 

 

 

 

 

از همان ابتدا دروغ گفتند!

مگر نگفتند که "من" و "تو" ، "ما" میشویم؟!

پس چرا حالا "من" اینقدر تنهاست!

از کی "تو" اینقدر سنگ دل شد؟!...

اصلا "او" را که بازی داد؟!...

که آمد و "تو" را با خود برد و شدید "ما"!

می بینی

قصه ی عشقمان

فاتحه ی دستور زبان را خوانده است...

 

 

 

تقصیر خدا نیس که ...

 

گاهی وقتا حواسش به من نیس ، دقیقا همون گاهایی که میخوامشا ؟

 

خب شاید پیشه اون اِسماییه که تو سجده بهش میگم .

 

خب شایدم اون مرسیایی رو که بهش گفتم رو هنوز یادشه و فک میکنه خوبه خوبم .

اصن شاید این دفه من ُ نمی بینه . میدونم دفه بعد لابد بیشتر هس!

تقصیر گریه ها نیس که ...

میدونم اشکا هم مسافرن ، مث ِ من ، باید مسیرشونُ طی کنن ... چه تنها چه جفت جفت کنار هم !

تقصیر بغضا هم نیس که ...

اونا جایی ندارن واس ِ موندن شاید اونام خونه شون همین گلوی ِ من ِ! چرا آواره شَن ؟!

تقصیر دلم نیس که ...

دل ِ دیگه ، گاهی تو اوج ِ قهقهه هاش میگیره ، گاهی تو اوج ِ گریه ها به یاد ِ لبخندی میخنده ...

دلها دیوونه اَن .. از دیوونه ها چه گله ای ِ ؟! گاهی به یکی بند میشه که شاید هیچوقت نفهمه یا شاید ...

 

 

حالا که رفته ای.......

 

ساعتها به این می اندیشم که....

 

چرا زنده ام هنوز؟؟؟؟

 

مگر نگفته بودم بی تو میمیرم!!!!!

 

خدا یادش رفته اس مرا بکشد؟؟؟؟

 

یا تو قرار است برگردی؟؟؟؟؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

فراموش کردنت را هيچ وقت یاد نخواهم گرفت